Vikoskloof

Woensdag 9 mei, de Peloponnes verlaten we met pijn in ons hart. Wat hebben we genoten van dit schiereiland. We verlaten het over de imponerende Rio-brug bij Patra, deze brug is 2800 mtr. lang, bezit vier pylonen en is een van de langste tuibruggen ter wereld. Daarna een mooie route richtig Preveza. Vlak voor deze stad reden we door een zeetunnel van zo'n 3 km lang die onder een zeearm doorgaat. Preveza is een havenstadje waar vele soorten boten liggen die beginnen aan een reis rond Griekenland en de rest van de Middellandse zee. Alle nationaliteiten. Bijzonder was dat de boten vol zaten met mensen en de terrassen leeg🤔 We hebben hier sardientjes gegeten omdat dit havenstadje hierom bekend staat.
Donderdag 10 mei, Vanmorgen doorgereden naar het De Zagoria gebergte. We willen morgen de beroemde Vikoskloof bewandelen. Han en Ina hadden ons hiervoor getipt, zij waren zo enthousiast. Bij de "VVV" in Konista konden ze ons geen goede informatie geven en hadden geen gidsen , nee zelfs geen wandelkaarten van dit gebied😯 Wel liepen we Kees tegen het lijf, een Nederlander die alleen op de motor hier was en hetzelfde als wij wilden doen, namelijk wandelen! Gezamenlijk besloten we naar het dorpje Vikos te rijden, pfff dat was een behoorlijke enge rit, de navigatie stopte ermee omdat dit niet meer werd aangegeven daarop. Gestopt bij een piepklein maar schattig hotelletje aan het eind van de straat boven in de bergen. Hier nam Kees een hotelkamer, we aten gezamenlijk en bestelden een taxi voor morgen om ons naar het beginpunt van de kloof te brengen. Wat hebben we genoten van de spectaculaire ondergang van zon in Vikos, wauw! Gelukkig hebben we de truien niet voor niets meegenomen.
Vrijdag 11 mei, om negen uur brengt de taxi ons naar Monodenzi. Hier eerst naar een 15e eeuws klooster gelopen waar je een prachtig uitzicht hebt over de kloof. Om 10 uur beginnen we samen met Kees ons wandelmaatje aan onze afdaling naar de kloof. Ja wie had dat gedacht, een stoere motorrijder en een stelletje camperaars, hè Kees😊 De Vikoskloof is het diepste ravijn ter wereld in verhouding tot zijn breedte, 15 km. lang en een wandeltijd van 7 uur. Wat we onderweg tegen kwamen aan dieren, en prachtige bloemen en kruiden. Maar uiteindelijk had onze stoere motorrijder een betere conditie dan Johanna die de laatste klim naar Vokos bijna op haar knieën moest doen😩. Om precies 17.00 uur waren we terug, namen een biertje, een douche en een heerlijk diner.